Poptun - Rio Dulce - Puerto Barrios

Z Santa Ana stopem docieramy do Poptun. Z sympatycznym kierowcą oglądamy teren uroczego, choć urządzonego przez człowieka a nie stworzonego przez naturę zakątka. Eko-hotelik jest chyba jedyną atrakcją turystyczną w tej okolicy. Potem jedziemy do Rio Dulce. Rio Dulce to kolejne mocno turystyczne miejsce z cenami z lekka jak dla nas za wysokimi, więc uciekamy z niego szybko. Kierujemy się do Puerto Barrio. Podróż mamy kilkuetapową. Ostatni kierowca, który dowozi nas do miasta, to przesympatyczny piłkarz James. Rozbijamy się z namiotkiem na patio/molo restauracji, należącej do jego przyjaciół. Pierwszy raz pod naszym namiotkiem szumi morze... Wieczorem pływamy przy molo. Woda jest cieplutka. I mocno słona, utrzymanie się na wodzie nie stanowi najmniejszego problemu. Jest bosko... Kiedy kładziemy się spać, odpięta górna część namiotu pozwala patrzyć wprost w rozgwieżdżone niebo, a do snu kołyszą nas morskie fale. Zachwytu magią takiej chwili nie da się opisać. Rano James (pilkarz) podwozi nas do portu. Za godzinkę odpływamy do Livingston.

Do Livingston właściwie wcale nie chciałam jechać. W myślach rysował mi się obraz miejsca z dużą liczbą bladych twarzy i tubylcami, widzącymi w turystach jedynie źrodło zarobku. Jednak Ani mocno zależy, żeby zahaczyć o wyspę, a czego się nie robi dla towarzyszki podróży.;) Autor przewodnika, w którego posiadanie weszła Ania, zachwala Livingston jako miejsce idealne do imprezowania i zaznajamiania się z kulturą Garifuna. Garifuna to przedziwna mieszanka kultury murzyńskiej i latynoskiej. Czarnoskórzy mieszkańcy wyspy to potomkowie niewolników, przywiezionych do Ameryki Centralnej dawno temu. Mają swój język, muzykę i zwyczaje. No to jedziemy pooglądać życie tubylców...

Komentarze (0)